Bitwa pod Bound Brook

Bitwa pod Bound Brook
	Wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych
Czas	13 kwietnia 1777
Miejsce	Bound Brook
Terytorium	Kolonia New Jersey
Wynik	zwycięstwo brytyjskie
Strony konfliktu
Stany Zjednoczone	Wielka Brytania
Dowódcy
Benjamin Lincoln	Charles Cornwallis
Siły
500	2000 w tym oddziały heskie
Straty
6 zabitych; 20 wziętych do niewoli	1 zabity
	Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych miejsce bitwy
	Położenie na mapie New Jersey miejsce bitwy
	40°33′32,04″N 74°31′40,08″W/40,558900 -74,527800

Bitwa pod Bound Brook – starcie zbrojne, które miało miejsce 13 kwietnia 1777 w Bound Brook, w New Jersey, podczas amerykańskiej wojny o niepodległość.

Wstęp

Wiosną 1777 roku brytyjskie siły wzmocnione oddziałami heskimi, które stacjonowały w Nowym Brunszwiku i New Jersey i przeprowadzały z niewielkimi tylko sukcesami plądrujące wypady w okolice. Washington w tym czasie stał z Armią Kontynentalną dalej na północ, w okolicach Morristown. Jego południową placówkę nad rzeką Raritan, najbliższą 17‑tysięcznej armii królewskiej był garnizon w Bound Brook, obsadzony przez około 500 ludzi generała Benjamina Lincolna. Jako że strategia plądrowania nie prowadziła do sukcesów generałowie, William Howe i Charles Cornwallis zdecydowali zaatakować garnizon pod Bound Brook.

Bitwa

Pod dowództwem Cornwallisa 2000 brytyjskich żołnierzy^[1] (w tym oddziały heskie) uderzyło niespodziewanie na amerykański garnizon^[1]. Dwie kolumny szły na północ wzdłuż obu brzegów rzeki Raritan, zaś trzecia przekroczyła rzekę i natarła od zachodu. Czwarta z kolei grupa znajdowała się na wschodzie odcinając drogę ewentualnej ucieczki. Awangarda Heskiego Korpusu Strzelców pod pułkownikiem Johannem Ewaldem napotkała pierwsza nieskoordynowany opór Amerykanów na lewym brzegu rzeki. Zaraz po tym główne siły Brytyjczyków przekroczyły Queen’s Bridge i od lewej strony wkroczyły do Bound Brook. Zaskoczeni Amerykanie rzucili się do ucieczki^[1]. Generał Lincoln uciekł w „zdekompletowanym stroju”, tracąc trzy działa. Czwarta kolumna brytyjska przybyła później niż powinna, jednak mimo to zdołano schwytać wielu uciekinierów.

Niedługo po bitwie Brytyjczycy wycofali z tego rejonu swych żołnierzy. Nowym kierunkiem ich działań była teraz Filadelfia – brytyjskie oddziały zostały zaokrętowane na statki, które popłynęły na południe.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Fredriksen 2006 ↓, s. 92.

Bibliografia

Bicheno, H.: Rebels and Redcoats, The American Revolutionary War, London 2003.
Clement, R: The World Turned Upside Down at the Surrender of Yorktown, Journal of American Folklore, Vol. 92, No. 363 (Jan. - Mar., 1979), pp. 66–67 (available on Jstor).
John C. Fredriksen: Revolutionary War Almanac. Nowy Jork: Facts On File, Inc., 2006, s. 769, seria: Almanacs of American Wars. ISBN 0-8160-5997-7. (ang.).
Hibbert, C: Rebels and Redcoats: The American Revolution Through British Eyes, London, 2001.
Jerome Greene: Guns of Independence: The Siege of Yorktown, 1781 (2005).

[CITEREFFredriksen200692-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Fredriksen 2006 ↓, s. 92.

[1]